De eerste zes dagen

Na een flink aantal kilometers (een slordige 2500) te hebben gemaakt zijn we inmiddels aangekomen in Meteora, Griekenland. De reden dat we sneller zuid zitten dan aanvankelijk gepland is vrij simpel: het weer. We regenden weg in Zuid Duitsland, Slovenië en ook in Belgrado. De eerste twee genoemde bestemmingen hebben we daarom ook zakelijk afgedaan: slechts één overnachting in een Airbnb, en door. In Belgrado zijn we één nacht langer gebleven, om de dag te spenderen. We waren overigens bijna via de kust van Kroatië gegaan, maar tijdens onze zoektocht naar campings (we willen echt heel graag kamperen) kwamen we erachter dat vrijwel alle campings aan de Kroatische kust dicht zijn tussen november en april. Geen wonder, het is ook niet echt kampeerweer. Aangekomen in Belgrado kun je zien waarom Joegoslavië lange tijd communistisch is geweest. Een gebouw dat ooit is neergezet door een bedrijf (Genex-group), heet nu “west-gate”. Je komt aan via het westen en dat deel van de stad staat vol met treurige betonnen flatgebouwen, zoals ik (Coen) ze ook ken uit Oost-Berlijn. Maar dan eigenlijk nog wat treuriger. Het regenachtige weer helpt ook niet bij de aanblik. De stad zelf is overigens het bezoeken waard, een free-walking-tour (waarbij je op het einde wel degelijk een fooi “moet” geven aan de gids) laat ons de stad zien vanuit het perspectief van de verre geschiedenis tot de meest recente. Het 500 miljard Servische Dinar biljet uit de jaren ’90 vertelt maar deels het turbulente verhaal van haar geschiedenis. Onze gids vertelt uitvoerig en gepassioneerd over de aanwezigheid van maffia en de donkere kant van de stad in deze jaren. In de middag gaan we met Yaro, een in Oekraine geboren Nederlander die ook met de free-walking-tour mee was naar het museum van de geschiedenis van Joegoslavië. Ik (Coen) herinner mij vaag dat mijn ouders het over dit land hadden en onze buren uit de straat er op vakantie gingen, maar echt gekend heb ik het niet. Het viel in de jaren dat het communisme viel uiteen. Het museum vertelt een deel van het verhaal van de geschiedenis van het land maar is voornamelijk een ode aan zijn leider: Tito. In een van de museumruimtes ligt hij ook begraven.

Na ons bezoek aan Belgrado trekken we verder zuid naar Noord-Macedonie. Na eerst aan de grens nog even een derde verzekering voor de auto van á € 50,- te hebben afgesloten (your green card is not valid sir. You need to buy new insurance!) rijden we richting Gevgelija. Nee, daar hadden wij ook niet eerder van gehoord. In het stadje (15.000 inwoners) is bar weinig te doen. De belangrijkste inkomsten worden verworven uit tandarts toerisme: veel Grieken uit de regio (het ligt vlak aan de grens) reizen hier naartoe voor een behandeling die veel goedkoper is dan in Griekenland. Daarnaast barst het er van de megalomane casino’s. Floortje en ik zagen op tripadvisor ook nog een museum. Na een kleine zoektocht vonden we het en speciaal voor ons werd de verlichting aangezet. Het kostte 1 euro per persoon om binnen te mogen en we hebben daarbij een rondleiding gehad van een enorm enthousiaste gids die uitvoerig vertelde over een opgraving bij de stad. Bij deze opgraving zijn allerhande potten, spelden, olielampen, beelden en zelfs een heel bad opgegraven, die terug dateerden tot de pre-historie, maar ook de bronstijd en andere eeuwen voor Christus. Samen vertellen ze het verhaal over de levenswijze van de vroegste bewoners van (Noord-) Macedonië. Het weer is overigens iets beter: zonnig maar wel koud: slechts 5 graden. Onderweg naar Noord-Macedonië hebben we veel sneeuwbuien in de bergen. Floortje wil graag nog een keer terug naar Noord-Macedonië, het land lijkt zich uitstekend te lenen voor hikes. De landschappen zijn, ondanks de sneeuw en regen, prachtig.

Morgen gaan we een wandeling maken naar het klooster van Meteora. De weersvoorspelling zijn goed, zon!